Այս պատմություն ինձ շատ դուր եկավ: Պատմությունը մի ծերունու ու հյուրանոցի տնօրենի մասին էր: Ձմռան հյուրանոցը չէր աշխտաում և տնօրենը աշխատանքից հեռացրեց գրեթե բոլոր աշխատողներին: Բայց մի ծերունի ներս մտավ: Ծերունին խնդրեց տափաստան ու ուտելիք, քանի որ նա սովամահ էր եղել: Բայց տնօրենը ասաց, որ կարժեցնա 3 ռուբլի:
Բայց տնօրենը նրան տվեց ուտելիք և տափաստանը անվճար: Ծերունին ասեց, որ այդ 3 ռուբլին կվերադարձնի, երբ որ ունենա: Երբ որ ձյունը հալեց, մարդիկ սկսեցին այցելել հյուրանոց և այդ պատճառով հյուրանոցի տնօրենը գնաց եկեղցի իր երախտագիտությունը հայտնելու աստծուն ու մոմ վառելու: Նա սրբապատկերների վրա տեսավ այդ ծերունուն և տակ գրված էր «Սուրբ Նիկողայոս»: Հետո գնաց մոմը վառելու և հողի մեջ գտավ իրեն պարտք մնացած 3 ռուբլին:
Իմ կարծիքով հեղինակը՝ Պաուլո Կոելոն ուզում է ասել, որ պետք է լավաթույուն անես և այն հետո քեզ հետ կվերդառանա: Իմ կարծիքով եթե մարդիկ այսպես ապրեն և միշտ լավություն անեն: Լավությունը կդառնա փոխաբերական: Բայց անընդատ պետք չէ լավություն անել և մոռանալ դրա մասին, դրանից կարող են օգտվել նաև չար մարդիկ և կործանեն քո և ուրիշների կյանքը:
Հրայր Բադալյանի բլոգ 
Leave a Reply