Հաճախ մարդիկ պատժի և խրախուսանքի սխալ տարբերակներ են ընտրում, որոնք հակառակ արդյունքի են բերում: Պետք է միշտ հիշել , որ յուրաքանչյուրի համար խրախուսանքը առավել նախընտրելի է քան՝ պատիժը: Միշտ չէ, որ պատժի միջոցով հնարավոր է լինում մարդուն հասկացնել իր սխալը: Անգամ հնարավոր են այպիսի դեպքեր , որ մարդը պատիժ ստանալով սկսի առավել վատ արարքներ գործել: Այստեղից կարելի է գալ այն եզրահանգմանը, որ եթե ցանկանում ենք դիմացինին որևէ հարցում մոտիվացնել ՝ ապա պետք է նրան խրախուսել իր թեկուզ փոքր , պայց լավ արարքի համար:
Հաճախ իրավիճակն այնպիսին է որ պատիժը արդեն անհրաժեշտություն է, սակայն պետք է հիշել , որ պատիժը չպետքե վնասի հոգեբանական և ֆիզիկական առողջությունը: Պատիժը չպետքե վիրավորի կամ նսեմացնի դիմացինին:
Ճի՛շտ է , խրախուսանքը առավել գերադասելի է , բայց չպետք է մոռանալ, որ այն նույնպես պետք է լինի չափի մեջ, հակառակ դեպքում ստիպված կլինենք պատժել՝ քանզի նախկինում շատ ենք խրախուսել: Մարդուն պետք է խրախուսել այն ժամանկա երբ նա լավ արարք է արել, այլ ոչ մշտապես: Եթե որևէ մեկին մշտապես խրախուսենք ապա տվյալ անձի մոտ ծուլություն կառաջանա այլ կերպ ասած՝ հնարավոր են անհնազանդություններ:
Այսպիսով , թե՛ պատիժը , թե՛ խրախուսանքը պետք է լինի չափավոր:
Հրայր Բադալյանի բլոգ 
Leave a Reply